1 juli 2012

Wijzigingen in onder meer incassokosten en wettelijke rente

Door Gilyan Parker

Vanaf vandaag geldt er een nieuwe regeling voor bepaling van de incassokosten en is de wettelijke rente aangepast.

Per 1 januari 2013 stelt de wet ook de betalingstermijn vast, indien partijen er geen of een veel te lange hebben afgesproken.

Incassokosten

Per 1 juli 2012 geldt een wetswijzinging, waarmee de de hoogte van de incassokosten worden gemaximeerd. Deze wetswijziging geldt alleen voor vorderingen die op of na 1 juli 2012 opeisbaar zijn geworden. Daaronder vallen dus ook facturen uit juni 2012, waarvan de betalingstermijn vervalt na 1 juli. De nieuwe regeling is dwingend voorgeschreven voor vorderingen op consumenten. Bedrijven mogen dus niet ten nadele van de schuldenaar afwijken van de wettelijke maxima aan incassokosten. Een lager bedrag aan incassokosten mag natuurlijk wel afgesproken worden.

Incassokosten mogen alleen worden berekend over de hoofdsom van de vordering, dus niet over de rente. De incassokosten bedragen maximaal een (aflopend) percentage van de vordering, maar een minumbedrag van € 40,= is toegestaan. Incassokosten mogen nooit meer bedragen dan € 6.675,=. Deze maximum percentages zijn opgenomen in het Besluit vergoeding voor buitengerechtelijke incassokosten:

Hoogte van de vordering (hoofdsom)  Maximale hoogte incassokosten

  •  € 0,=   –  € 2.500,=   15%
  •  € 2.500,01  – € 5.000,=   10%
  •  € 5.000,01 – € 10.000,=   5%
  •  € 10.000,01  – € 200.000,=   1%
  •  € 200.000,01 – hoger    0,5%

Voor een vordering van € 1.000,= mag dus niet meer dan € 150,= aan incassokosten worden gerekend; voor een vordering van bijvoorbeeld € 12.00,= geldt een maximum aan incassokosten van € 895,=. Het maximumbedrag van € 6.675,= wordt gehaald bij vorderingen vanaf € 1 miljoen.

Bij de incasso van onbetaalde facturen, mogen bedrijven dus niet meer incassokosten in rekening brengen aan consumenten dan deze bedragen. Bedrijven onderling mogen samen wel (andere) afspraken maken over de hoogte van de incassokosten. Er geldt echter nog steeds de eis dat de incassokosten wel daadwerkelijk moeten zijn gemaakt. Als geen kosten voor incasso zijn gemaakt, kan daarvan ook geen vergoeding worden gevorderd.

Doel van de wetswijziging is voornamelijk het beschermen van consumenten tegen te hoge incassokosten, en om houvast te geven aan de in rekening te brengen incassokosten (voorspelbaarheid).

Betalingstermijnen

Bij het afsluiten van een overeenkomst met een bedrijf, overheid of consument, geldt vaak een betalingstermijn. De wet schrijft nu nog voor dat de betalingstermijn niet onredelijk mag zijn. De betalingstermijn is meestal in de algemene voorwaarden van de overeenkomst opgenomen. Met ingang van 1 januari 2013 zal gelden dat een betalingstermijn van een factuur maximaal 30 dagen is, als niets anders is afgesproken (bijvoorbeeld in algemene voorwaarden) maar nooit langer dan 60 dagen. Deze maximale betalingstermijnen gelden ook voor leveringen aan de overheid.

Wettelijke rente

Als de klant een betalingstermijn overschrijdt, mag de leverancier rente berekenen over het nog te betalen bedrag, ook als partijen daarover niets hebben afgesproken. Als geen betalingstermijn is overeengekomen, geldt een termijn van 30 dagen voordat rente in rekening mag worden gebracht. Bij leveringen aan bedrijven en overheid geldt de wettelijke handelsrente. Bij leveringen aan consumenten geldt de wettelijke rente voor niet-handelstransacties. De percentages voor beide wettelijke rentes worden door de overheid vastgesteld en periodiek aangepast. Per 1 juli 2012 gaat de ‘gewone’ wettelijke rente (voor niet-handelstransacties) omlaag naar 3% op jaarbasis (was 4%). De wettelijke handelsrente blijft ongewijzigd op 8%.

Gilyan Parker