23 mei 2013

Volledige loonstop bij weigering passende arbeid

Door Gilyan Parker

Een loonsanctie bij re-integratie kan van toepassing zijn op het volledig loon, of op de uren therapeutische arbeid.

Het komt regelmatig voor dat een werknemer na ziekte niet meteen het volledig overeengekomen aantal uren aan de slag gaat.

Vaak begint een werknemer twee uur per dag en wordt het urental steeds verder verhoogd als de re-integratie goed verloopt. Als een bedrijfsarts dan vaststelt dat een werknemer voor twee uur per dag passend werk kan verrichten en de werknemer weigert het werk voor deze uren te hervatten, dan rijst de vraag of de door een werkgever op te leggen loonsanctie (wegens het niet naleven van de re-integratieverplichtingen) op het volledige loon ziet danwel slechts op de uren waartoe de werknemer in staat wordt geacht passende arbeid te verrichten.

Recente jurisprudentie

Zowel de kantonrechter Utrecht als het Gerechtshof Amsterdam hebben eerder geoordeeld dat in zo’n geval niet het hele loon kan worden stopgezet. Om die reden is de uitspraak van de kantonrechter Groningen van 3 april 2013 opmerkelijk. Deze kantonrechter kwam namelijk anders dan de kantonrechter Utrecht en het Gerechtshof Amsterdam tot het oordeel dat in zo’n geval het gehele loon kan worden stopgezet.

Feiten

In de zaak die in kort geding voor de kantonrechter Groningen diende, had een werknemer zich ziek gemeld en had de bedrijfsarts vervolgens aangegeven dat de werknemer voor twee uur per dag passend werk kon verrichten. De werknemer die voor zijn ziekte 40 uur per week werkzaam was, weigerde echter voor twee uur per dag het werk te hervatten. Daarop zette de werkgever de volledige loondoorbetaling stop. In kort geding ging het om de vraag of de loonstopzetting uitsluitend betrekking heeft op de uren waartoe de werknemer in staat wordt geacht te werken of dat op grond hiervan het volledige loon kan worden stopgezet.

Oordeel rechter

De kantonrechter Groningen besliste dat het gehele loon kon worden stopgezet. Naar het oordeel van de kantonrechter kan uit de wetsgeschiedenis worden afgeleid dat de loonsanctie op het volledige verlies van loondoorbetaling ziet. Alleen in situaties waarin het naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar zou zijn, kan dit anders zijn. Het wetsartikel dat op de loonsanctie ziet en het woord “tijd” noemt, moet  volgens de kantonrechter zo worden uitgelegd dat met het woord tijd wordt bedoeld de periode waarin het gedrag van de werknemer plaatsvindt. De kantonrechter overweegt aanvullend dat als de loonstop slechts betrekking zou hebben op het aantal uren waartoe een werknemer in staat werd geacht passend werk te verrichten, de sanctie voor een belangrijk deel zijn effect zou verliezen. Het doel van de sanctie is immers om de werknemer te prikkelen om te gaan werken opdat hij zo snel mogelijk volledig hersteld zou zijn. Wanneer er niet op therapeutische basis zal worden gewerkt, duurt de arbeidsongeschiktheid langer voort en wordt er niets aan gedeeltelijke werkhervatting gedaan, terwijl de werknemer daartoe wel in staat is.

Volledig eens met kantonrechter Groningen

Ik ben blij dat een kantonrechter tot dit oordeel is gekomen. Een loonsanctie van slechts een paar uur zal voor sommige werknemers onvoldoende reden zijn om tot werkhervatting over te gaan en dat is nu juist het doel. Laten we dan ook hopen dat meer rechters deze uitleg gaan volgen.

Arbeidsrecht

Gilyan Parker