12 februari 2013

Niet meewerken aan re-integratie: Ontslag op staande voet!

Door Gilyan Parker

Onlangs schreef ik in een weblog dat het niet meewerken aan re-integratie zelden een dringende reden oplevert die ontslag op staande voet rechtvaardigt.

Voor mijn vorige weblog, zie: Ontslag bij (niet)naleven van re-integratieverpichtingen. Het Hof Den Haag oordeelde onlangs dat het stelselmatig niet-meewerken aan de re-integratie wel kan leiden tot een ontslag op staande voet.

Casus

In deze zaak ging het om een werknemer die al jaren werkzaam is als chauffeur/belader op het moment dat het voor de functie van chauffeur op grote voertuigen verplicht wordt gesteld om naast het rijbewijs in het bezit te zijn van een chauffeursdiploma. Werkgever heeft aan haar chauffeurs, waaronder werknemer, een opleiding aangeboden voor het behalen van dat vereiste chauffeursdiploma. Na 3 onsuccesvolle pogingen van werknemer om voor het examen voor chauffeursdiploma te slagen, heeft werkgever hem vervangende werkzaamheden aangeboden. Een half jaar daarna laat werkgever aan werknemer weten dat zijn salaris naar een lager niveau  zal worden bijgesteld indien hij er niet in slaagt om binnen enkele maanden alsnog het diploma te behalen   Als werknemer er dan weer niet in slaagt om het vereiste diploma te halen, en bovendien verschillende malen weigert om vervangende werkzaamheden te verrichten, waarschuwt werkgever hem voor de mogelijke arbeidsrechtelijke gevolgen daarvan. Werknemer meldt zich daarop ziek. Werkgever gaat uiteindelijk over tot ontslag op staande voet.
De kantonrechter heeft het ontslag rechtsgeldig geoordeeld en tegen dit oordeel keert werknemer zich in hoger beroep

Visie van het Hof

Het Hof oordeelt dat het herhaaldelijk weigeren passende arbeid te verrichten tot rechtsgeldig ontslag op staande voet leidt vanwege de vele bijkomende omstandigheden die deze zaak kenmerken. Er is veel meer aan de hand dan alleen herhaalde werkweigering. De dringende reden kan daartoe in deze zaak niet worden verengd. Zo weigert werknemer te praten over een nieuwe poging om het vereiste diploma te halen. Verder heeft werknemer geweigerd in te gaan op de bemiddeling van werkgever. Er was in de visie van het Hof sprake van een patroon, gedurende 5 jaren, van herhaalde ziekmeldingen en onterechte weigeringen van werknemer om aangepaste arbeid te verrichten, waarbij werknemer zich in ernstige mate niet als goed werknemer heeft opgesteld. Werkgever heeft zich daarentegen wel als goed werkgever gedragen door werknemer meer dan genoeg kansen te geven om de situatie ten goede te keren. Werknemer is daarop niet ingegaan en wilde er zelfs niet over praten. Van werkgever kon  in de visie van het Hof dan ook niet langer gevergd worden de situatie te laten voortduren. Werkgever mocht kiezen voor ontslag op staande voet.

Conclusie

Blijf als werkgever in dit soort gevallen dus voorzichtig met het middel van ontslag op staande voet maar bedenk dat dit middel wel ingezet kan worden als er voldoende bijkomende omstandigheden zijn.

Gilyan Parker