Verhalen van uitvaartkosten na verwerping nalatenschap?

In dit kader verwijs ik naar het volgende wetsartikel dat hier van belang kan zijn.

De uitvaartkosten

Artikel 22 van de Wet op de lijkbezorging luidt dat de kosten van een gemeentelijke uitvaart worden verhaald op de erfenis en “bij ongenoegzaamheid van deze, op de bloed- en aanverwanten, die krachtens de artikelen 392-396 van Boek I van het Burgerlijk Wetboek tot onderhoud van de overledene verplicht zouden zijn geweest […]”. Artikel 22 Wet op de lijkbezorging verruimt de verhaalsmogelijkheid van de gemeente met betrekking tot de uitvaartkosten. In de meeste situaties die zich in de praktijk voordoen, zullen de langstlevende echtgenoot en/of de kinderen van de overledene de opdracht voor de uitvaart geven. Als opdrachtgevers zullen zij de uitvaartkosten –indien de nalatenschap toereikend is- ten laste van de nalatenschap dienen te voldoen. In veel voorkomende gevallen is de opdrachtgever tevens (een van de) erfgena(a)m(en). Hier geldt in beginsel hetzelfde. Het kan voorkomen dat de opdrachtgever voor de uitvaart geen erfgenaam is. De uitvaartkosten kunnen dan –indien de nalatenschap toereikend is- verhaald worden op de nalatenschap.

Wie moet de uitvaart regelen?

Het uitgangspunt is dat de eventuele nabestaanden de uitvaart dienen te regelen. Het kan voorkomen dat er geen nabestaanden zijn of, indien er wel nabestaanden zijn, deze de uitvaart om willekeurige redenen niet willen regelen. Indien de uitvaart niet geregeld zal worden door voormelde personen, dan is de gemeente op grond van de wet op de lijkbezorging verplicht zorg te dragen voor de uitvaart. Indien er geen crematie- of begrafenisverzekering is, en de overlijdensuitkering van de werkgever is niet voldoende om de uitvaartkosten te voldoen, dan zullen door de bovenstaande regeling in beginsel de uitvaartkosten ten laste van de nalatenschap komen. Indien de nalatenschap (deels) negatief is en hebben de erfgenamen beneficiair aanvaard, dan dient de opdrachtgever in beginsel (het restant van) de uitvaartkosten zelf te voldoen. Is de nalatenschap negatief en heeft men de nalatenschap verworpen, dan kan men als nabestaande toch worden aangesproken door de gemeente om de uitvaartkosten te voldoen. Verwerping van de nalatenschap is dus geen vrijbrief dat men niet kan worden aangesproken voor de uitvaartkosten. Dit betekent dat, ondanks de verwerping, de kosten van de crematie op bloed- en aanverwanten verhaald kan worden. Dit omdat zij volgens de artikelen 1:392 tot en met 1:396 BW, behoren tot de kring van personen van de overledene. Directe nabestaanden zijn in de regel de (ex-)echtgenoot/(ex-)echtgenote van de overledene en/of de kinderen. Maar dit kunnen ook de ouders of de aangetrouwden zijn. Conform artikel 6:6 lid 1 BW worden de bloed- en aanverwanten aangesproken voor de uitvaartkosten voor ieder voor gelijke gedeelten.  Niet relevant is in dit kader of de nabestaanden de nalatenschap hebben aanvaard dan wel verworpen. Indien men als nabestaande niet over voldoende financiële middelen beschikt om de uitvaartkosten te voldoen, dan kan men om bijzondere bijstand verzoeken of men kan hiervoor mogelijk een lening aangaan. Indien de gemeente geen betaling ontvangt voor de uitvaartkosten, dan kan zij rechtsmaatregelen treffen, zoals onder andere beslag te leggen op loon en/of uitkeringen.