9 april 2015
Overal gaan de geluiden op dat het met de economie beter gaat, maar tegelijkertijd horen we tegenstrijdige berichten. V&D lijkt net op tijd gered, maar, als we de media mogen geloven, viel het prijzencircus weer tegen.
De HEMA vraagt hulp van de consument en vandaag werd bekend dat Miss Etam en Promiss surseance van betaling hebben aangevraagd. Surseance van betaling wordt vaak gezien als het voorportaal van een faillissement. Waarom werd er surseance aangevraagd en geen stille bewindvoering. Dat is toch helemaal “in”. Wat is nou het verschil tussen al die insolventieprocedures?
Als eerste is er een Wet Schuldsanering Natuurlijke personen (WSNP). Deze regeling is alleen voor particulieren of particulieren die een eenmanszaak hebben gehad. De regeling is bedoeld voor mensen die buiten hun schuld om in financiële problemen zijn gekomen. Je moet dus te goeder trouw zijn. Aanvraag van de wsnp loopt via de Gemeente of sociale dienst van de Gemeente. In een schuldsanering gaat het erom dat men zich maximaal inzet om zoveel mogelijk geld te verdienen voor de schuldeisers. Een wsnp duurt gemiddeld 3 jaar.
Surseance van betaling wordt ook wel uitstel van betaling genoemd. Dat is een goede omschrijving van deze insolventieprocedure. Een surseance wordt vaak aangevraagd als de onderneming in zwaar weer verkeerd door schulden uit het verleden, die zo zwaar op de financiën drukken dat er geen levensvatbare situatie is. Zouden die schulden er niet zijn, dan draaide de onderneming prima. Door de surseance worden de schulden uit het verleden “bevroren”, dit geldt niet voor fiscale vorderingen. De lopende kosten en de kosten voor de bewindvoerder moeten ook gewoon worden betaald. De bewindvoerder staat naast het bestuur van de onderneming en kijkt mee. Met de “oude” schuldeisers wordt een regeling getroffen, waardoor deze wegvallen. De onderneming kan dan verder draaien zonder de last uit het verleden. Helaas lukt dit niet altijd. Men vergeet dat een surseance niet geldt voor fiscale vorderingen. Als die groot zijn, kunnen die niet voldaan worden. Ook moeten de lopende schulden betaald worden. Als men teveel personeel heeft, of een te hoge huur, is een surseance vaak niet de oplossing. Surseance wordt ook gebruikt om snel tot een faillissement te komen. Alle faillissementen worden op dinsdag uitgesproken. Als er een “noodsituatie” ontstaat, kan het raadzaam zijn om middels een surseance verzoek (dat elke werkdag kan) snel een bewindvoerder te krijgen die nog dezelfde dag de surseance kan laten omzetten naar een faillissement.
Het nieuwe kindje in de klas is de stille bewindvoering. Als het slecht gaat met een onderneming, maar een doorstart behoort tot de mogelijkheden en media aandacht is niet gewenst (denk bijvoorbeeld aan een kinderdagverblijf of een ziekenhuis), dan is stille bewindvoering een mogelijkheid. Door de rechtbank wordt een bewindvoerder benoemd die zich inwerkt in de onderneming en alvast zoekt naar oplossingen, bijvoorbeeld een doorstart kandidaat, of mogelijke koper van de activa. De stille bewindvoerder gaat achter de schermen hiermee aan de slag. Als alles rond is, vraagt hij het faillissement aan en kan gelijk zijn plan uitvoeren. Zo kunnen grote problemen voorkomen worden. Het beste voorbeeld hiervan is het faillissement van Estro (B4Kids).
In een faillissement stelt de rechtbank een curator aan die het geheel voor het zeggen krijgt. Hij zal het personeel ontslaan, beslist of er nog even doorgewerkt kan worden (in het faillissement van de DSB Bank wordt nog steeds doorgewerkt), zoekt kopers voor de activa en zegt overeenkomsten op. Kortom, de curator neemt als het ware het bedrijf over. De bestuurder heeft niets meer te zeggen en zal alles aan de curator moeten overlaten. De curator zal proberen zoveel mogelijk geld bij elkaar te krijgen voor de crediteuren en de nodige onderzoeken doen naar de gang van zaken binnen een bedrijf. Zo zal hij ook de boekhouding (laten) onderzoeken bijvoorbeeld op fraude en aansprakelijkheden van bijvoorbeeld het bestuur.
