Deugen de meeste mensen (zoals een populaire schrijver beweert), of denken zij uiteindelijk vooral aan zichzelf? Hoe het ook zij, het rondwarende virus maakte de laatste weken het nodige los in de Haagse vastgoedwereld.
De gedwongen sluiting van horecagelegenheden als gevolg van de coronaproblematiek zorgde onmiddellijk voor opgewonden discussies tussen de verhuurders en de huurders van deze etablissementen. De Duindorper Rickie Bibbert nam contact met mij op. Hij exploiteert een broodjeswinkel in het centrum van Den Haag en een bowlingbaan in het Westland. “Ik kreeg vandaag een telefoontje van de verhuurder van mijn bedrijfsruimte in Den Haag. Hij vond het zo erg dat ik dicht moest dat hij mij een huurvrije periode van drie maanden gaf.” Gesteund door deze vriendelijkheid had mijn cliënt ook aan zijn andere verhuurder om clementie gevraagd. “Die eikel werd meteen boos,” vertelde Bibbert. “Ik moest stipt op tijd betalen, was de boodschap. Zo leer je de mensen wel kennen.” Toevallig weet ik dat de laatste verhuurder volledig afhankelijk is van de huurpenningen die Rickie hem maandelijks betaalt, hij is zijn enige huurder. De zaak lag dus wat genuanceerder dan mijn cliënt dacht, maar Bibbert was daar maar matig in geïnteresseerd.
De multinationals Zara, H&M, C&A en Action kondigden aan dat zij zouden stoppen met het betalen van huur. Hun verhuurders waren des duivels: waarom moesten zij de gevolgen van het ondernemingsrisico van deze miljoenenbedrijven dragen? De machtige huurders kozen in deze woelige tijden onmiddellijk voor zichzelf, de belangen van hun contractpartners waren kennelijk ondergeschikt.
Op straat liep ik de rijke vastgoedbelegger John Koolmees tegen het omvangrijke lijf. De man verhuurt bedrijfsruimten aan horeca-exploitanten en winkeliers. Ik vroeg hem hoe het met de zaken ging. “Gisteren heb ik besloten om al mijn huurders een huurkorting van zes maanden te geven,” zei mijn cliënt. Ik maakte hem een compliment. De man lachte. “Kijk, het is simpel,” legde hij uit. “Ik kan beter aardig tegen mijn huurders doen dan ze te ontruimen wegens huurschulden. Want dan moet ik op zoek naar andere huurders, en dat kost maanden. Tel uit je winst. Uiteindelijk spring ik er zo beter uit.” John vertelde dat hij overspoeld werd met vragen om huurkorting, met name door kleine winkeliers. “Maar weet je wat mij nou zo verbaast?”, zei hij met een knipoog, “ik verhuur ook aan AH en Jumbo. Die ketens draaien 30 procent meer omzet dan normaal. Maar ik word nooit door hun directeuren gebeld met de vraag: Meneer Koolmees, wij hebben deze maand zo veel geld verdiend, mogen wij u alstublieft wat méér betalen?”
Deze column is geschreven voor Den Haag Centraal, waarin Raymond de Mooij maandelijks schrijft over wat hij meemaakt in zijn praktijk.
