Gerard Stevers

Meer dan twintig jaar stond ik hem bij in juridische zaken

Dat waren er nogal wat, want Stevers kreeg graag zijn zin en ging voor niemand opzij. Alhoewel de gemeente Den Haag de man op de knieën had moeten bedanken, diende Stevers juist menig robbertje uit te vechten met wethouders en ambtenaren die zijn plannen niet begrepen en schermden met regeltjes en procedures. Ondertussen maakte hij verpauperde Haagse straten en wijken weer leefbaar. Nadat hij in rap tempo vrijwel de gehele Kettingstraat had opgekocht, kreeg ik de opdracht om de exploitanten van de diverse koffieshops en duistere kroegen tot ontruiming te dwingen. “Mijn kinderen moeten ’s nachts weer door die straat kunnen lopen, zonder dat hun iets gebeurt.” In die missie slaagde Stevers. Als kers op de taart bouwde hij er bovendien de schitterende ‘Baljurk’. De oude passage Pasadenha werd door Stevers gesloopt en winkelcentrum Haagsche Bluf verrees, een stijlvolle oase in de binnenstad. En dan waren er nog talloze andere projecten aan bijvoorbeeld het Lange Voorhout en het Noordeinde. In de richting van juridische tegenstanders kon Stevers hard, zo niet meedogenloos, zijn. Een huurder van een kantoorruimte aan het Voorhout had hem belazerd en betaalde bovendien zijn huur steevast een paar weken te laat. Alhoewel de man (met de bijnaam ‘Paultje Poef’) volgens verhalen vuurwapengevaarlijk zou zijn en er van diverse kanten gewaarschuwd werd om hem vooral met rust te laten, vorderde Stevers in kort geding ontruiming van het kantoor wegens  structurele wanbetaling. Paultje was voor en tijdens de zitting duidelijk not amused, maar Stevers bleef stoïcijns onder de dreigende blikken. De voorzieningenrechter gaf Paultje Poef het voordeel van de twijfel, maar waarschuwde hem dat hij voortaan steeds exact op de eerste van de maand zijn huur aan Stevers moest betalen. Toen de man vervolgens zijn huur een keer op de tweede dag van de maand betaalde, begonnen wij weer een kort geding. De heer Poef dacht dat het zo’n vaart niet zou lopen, maar dat was een misrekening. Dezelfde voorzieningenrechter veroordeelde hem tot ontruiming. “Ik had je ook over je tafel getrokken als het anders was geweest,” voegde Stevers de magistraat vriendelijk toe toen wij de zaal verlieten. Nee, echt onder de indruk was hij niet van de rechterlijke macht. Door de nauwe samenwerking leerden Gerard Stevers en ik elkaar in de loop van de jaren goed kennen. Tijdens een etentje zei hij een keer spottend: “In de rechtszaal ben je misschien een tijger, maar daar buiten een poesje.” Stevers had zelf echter ook een zachte kant. Velen weten niet van zijn gulheid, zijn inspanningen voor gehandicapten en de financiële ondersteuning van zieke kinderen. Ook voor zijn werknemers was Stevers goed, velen werkten tientallen jaren voor hem. Toen hij een keer afscheid moest nemen van een arbeidskracht die hij graag mocht, maar die niet goed meer functioneerde, vroeg de kantonrechter hem tijdens de rechtszaak om zijn klachten toe te lichten. Dat weigerde hij. “Ik ga niks slechts over Arie zeggen.” De kantonrechter keek verbaasd. “Het betekent dat u veel zult moeten betalen, meneer Stevers.” Dat maakte het voor hem niet anders. Als Stevers iets was, dan was het een family man. Zijn vrouw Annette en dochter Andrea hebben na zijn overlijden de leiding van het vastgoedbedrijf overgenomen. Afgelopen week nodigden zij mij uit voor een rondleiding door het voormalige belastinggebouw bij het Hollands Spoor. De familie Stevers gaf het een nieuwe bestemming en bouwde er 150 studentenappartementen in. Door diverse andere investeringen heeft de Stationsbuurt een ware metamorfose ondergaan. Bevlogen vertelde Andrea Stevers over andere plannen die op stapel staan. De family man zou trots geweest zijn. Deze column is geschreven voor Den Haag Centraal, waarin Raymond de Mooij maandelijks schrijft over wat hij mee maakt in zijn praktijk.