Update over scheidende BN-ers

Estelle had de rechtbank verzocht om Ruud te veroordelen maandelijks een bijdrage te leveren in haar kosten van levensonderhoud. Voor toekenning van partneralimentatie is in de eerste plaats vereist dat er ‘behoefte’ bestaat aan een bijdrage. Deze behoefte wordt gerelateerd aan de welstand van het huwelijk. Hoeveel heeft de alimentatiegerechtigde nodig om dezelfde levensstijl te kunnen vasthouden als tijdens het huwelijk? Estelle zal ongetwijfeld behoefte aan alimentatie hebben gehad om haar levensstijl vast te kunnen houden. Ten tweede is relevant de ‘behoeftigheid’. In hoeverre kan de alimentatiegerechtigde zelf in eigen levensonderhoud voorzien? De rechtbank Amsterdam oordeelde dat Estelle geacht moet kunnen worden, voor zover zij dat al niet doet, in haar eigen behoefte te voorzien. Daarom werd haar verzoek tot het vaststellen van partneralimentatie afgewezen. Meer informatie over partneralimentatie.

Geen verzwijging van bankrekeningen door Fernando Ricksen

Vorige week is de uitspraak gepubliceerd van de rechtbank Noord-Nederland in de echtscheiding van Fernando Ricksen en L’Ami (Rb. Noord-Holland 18 maart 2015, ECLI:NL:RBNHO:2015:2505). L’Ami had bij de rechtbank diverse claims tegen Ricksen neergelegd maar deze zijn nagenoeg allemaal afgewezen. Ze had onder meer een beroep gedaan op de zogenaamde ‘verzwijgingsactie’ (art. 3:194 BW). Dat artikel bepaalt dat als een echtgenoot vermogensbestanddelen die hij eigenlijk zou moeten verdelen of verrekenen met zijn ex, niet opgeeft, zijn ex het volledige vermogensbestanddeel c.q. de waarde daarvan krijgt.  Natuurlijk moet dan wel uitkomen wat verzwegen is. De verzwijgende echtgenoot verbeurt zijn of haar aandeel in het vermogensbestanddeel. L’Ami stelde dat Ricksen niet eerlijk zou zijn geweest over de omvang van zijn bankrekeningen. De rechtbank vond geen aanknopingspunt in haar stellingen om haar daarin te volgen.

Kinderen Krabbé blijven in Amsterdam

De rechtbank Amsterdam heeft vorige week bepaald dat de kinderen van Martijn en Amanda Krabbé bij Martijn in Amsterdam blijven wonen. Het is een wijdverbreid misverstand dat kinderen na echtscheiding altijd met moeder meeverhuizen. Martijn en Amanda hebben beiden het gezag over hun kinderen en dus evenveel zeggenschap, bijvoorbeeld over hun woonplaats. Indien een verhuizing van de kinderen een vermindering van het contact met de andere ouder (meestal de vader) met zich brengt, is het niet zomaar gezegd dat de rechtbank toestemming voor deze verhuizing geeft. Dat hangt af van vele feiten en omstandigheden. De noodzaak voor de verhuizing is daarbij een belangrijk criterium. Kinderen moeten immers niet zonder noodzaak uit hun vertrouwde omgeving worden gehaald. Eigen richting wordt in ieder geval niet gewaardeerd. Het is niet verstandig om de daad al bij het woord te voegen door te verhuizen voordat de toestemming van de achterblijvende ouder of de rechtbank er is. Amanda was al verhuisd naar Eindhoven voordat zij toestemming van Martijn of de rechtbank had. De rechtbank vond de noodzaak voor deze verhuizing niet voldoende om de kinderen uit Amsterdam weg te halen. Ze was al verhuisd naar Eindhoven en dus blijven de kinderen in Amsterdam bij Martijn. Amanda trok aan het kortste eind. Voor meer informatie over verhuizingszaken zie deze weblog.