De kameleon

Namens VvE Pruimenbloesem vroeg Joke Smit of ik actie wilde ondernemen tegen vastgoedbedrijf Klinker B.V. “Die organisatie had in ons appartementencomplex tot voor kort de begane grond verhuurd aan een zonnestudio. De zonnestudio is inmiddels failliet gegaan. Vorige maand kwamen wij erachter dat deze huurder geen aparte gas- en stroomvoorziening had. Wij hebben met de bewoners jarenlang gas en elektra voor de zonnestudio betaald. Het gaat om tienduizenden euro’s.”

Op verzoek van mijn cliënte vorderde ik van Klinker B.V. betaling van het bedrag dat de VvE over de jaren te veel had voldaan. Het standpunt was dat Klinker B.V. onrechtmatig had gehandeld door te verzwijgen dat de verhuurde winkel geen aparte elektriciteits- en gasmeter had. Bovendien was de verhuurder ‘ongerechtvaardigd verrijkt’.

De advocaat van Klinker B.V., mr. Evert Appel, antwoordde met een korte e-mail. Zijn cliënte was net zo verbaasd over het ontbreken van een separate elektriciteits- en gasmeter als de bewoners van de flat. “Van ongerechtvaardigde verrijking kan voorts geen sprake zijn, want degene die baat heeft gehad bij gratis elektriciteit en verwarming is de zonnestudio geweest en niet mijn cliënte. U richt uw pijlen op de verkeerde.”

Terwijl ik nadacht over een passende reactie kwam mijn cliënt Wim Zeepkist langs. Hij vertelde: “Ik kreeg een brief van VvE De Kluisenaer. De vereniging vordert 60.000 euro van mij. Een supermarkt die van ons huurt, heeft vijftien jaar gas en elektriciteit gebruikt, zonder daarvoor te betalen. De winkel blijkt aangesloten te zijn op het centrale energiesysteem van de vereniging. Wist ik allemaal niet, maar de bewoners van de bovengelegen flat denken dat het een opzetje is. Ik zou mij ook ongerechtvaardigd verrijkt hebben, zeggen ze.”

Als een kameleon schoot ik van de aanvalsmodus in de verdedigingsmodus. Met de e-mail van mr. Appel binnen handbereik voerde ik namens Wim Zeepkist een gelijkluidend verweer richting VvE De Kluisenaer. Mijn cliënt was niet op de hoogte van het probleem geweest en de vereniging diende zich te vervoegen bij de supermarkt, die jaren had geprofiteerd van de situatie.

Een uurtje later zette ik mijn andere pet weer op en formuleerde in de eerste zaak een reactie op de e-mail van mr. Appel. Een hedendaagse advocaat kan helaas niet al te zwaar meer leunen op secretariële ondersteuning. Wij moeten het meeste zelf doen. Typen, kopiëren, scannen en berichten versturen. Verwarrend allemaal. Toen ik mijn laatste e-mail had verzonden, verschoot ik van kleur. Het zou toch niet? Maar nee, gelukkig. Ik had het bericht naar de juiste wederpartij gestuurd.

Deze column is geschreven voor Den Haag Centraal, waarin Raymond de Mooij maandelijks schrijft over wat hij meemaakt in zijn praktijk.