Executie van buitenlandse alimentatiebeslissingen (deel I)

Zij stelt dat ze te weinig alimentatie van hem zou hebben gekregen. Ze legt beslag op grond van een uitspraak van een Italiaanse rechter. Kan dat zomaar?

Alimentatie

Ruud Gullit is getrouwd geweest met een Italiaanse met wie hij twee kinderen heeft gekregen. Hij heeft de verplichting om haar alimentatie te betalen. Dat is bevestigd door een rechtbank in Milaan. Zijn ex stelt dat Gullit zich niet volledig aan zijn verplichtingen heeft gehouden en zij dus een vordering op hem heeft wegens achterstallige alimentatie. Om haar vordering te kunnen innen heeft ze beslag gelegd.

Erkenning van buitenlandse alimentatiebeslissingen

De vraag is of uitspraken van buitenlandse rechters in Nederland klakkeloos worden overgenomen. Dat is niet het geval, maar er is binnen de Europese Unie (EU) wel een verordening van kracht, waarin erkenning van alimentatie beslissingen afkomstig van rechters in de EU is gereguleerd (Verordening EG nr. 4/2009). In deze blog informeer ik u over de erkenning van alimentatie beslissingen afkomstig van rechters in EU-lidstaten (behoudens het Verenigd Koninkrijk en Denemarken, waarvoor een ander regime geldt). Italië is lid van de EU en onderworpen aan bedoelde verordening. Deze verordening bepaalt dat indien de uitspraak tot stand is gekomen zonder dat de zogenaamde ‘beginselen van een goede procesorde’ zijn geschonden, dus als een ‘fair trial’(eerlijk proces) heeft plaatsgevonden, de uitspraak automatisch wordt erkend in de andere lidstaten. De praktijk wijst uit dat zelden erkenning wordt onthouden aan uitspraken van rechters in de EU. In de zaak van Ruud Gullit wordt de uitspraak van de Milanese rechter dus erkend in Nederland.

Tenuitvoerlegging van buitenlandse alimentatiebeslissingen

Tenuitvoerlegging, ofwel executie, is wat anders dan erkenning. Executie van een alimentatieuitspraak betekent dat beslag kan worden gelegd op het inkomen en het vermogen van de alimentatiebetaler om op die manier de alimentatie te innen als niet vrijwillig wordt betaald. Op grond van voornoemde verordening worden uitspraken van rechters binnen de EU (behoudens weer het Verenigd Koninkrijk en Denemarken) automatisch geëxecuteerd. Feitelijk is er geen verschil meer met de executie van een Nederlandse uitspraak, behalve dat de papierwinkel iets groter is. Achterliggende gedachte achter deze automatische executie binnen de EU is het grote vertrouwen in elkaars rechtspraak. De Nederlandse rechter komt er dus niet meer aan de pas. In de zaak van Ruud Gullit kan zijn ex dus inderdaad op basis van de uitspraak van de rechtbank in Milaan beslag leggen op zijn panden.

Slotsom

Het verschil tussen uitspraken afkomstig van rechters binnen de EU en Nederlandse rechters is vervaagd. Daar waar u soms nog kunt wegkomen met het onbetaald laten van een buitenlandse boete, zal u dat niet lukken als u de door een EU-rechter vastgestelde alimentatie niet voldoet.